Η ΓΙΟΓΚΑ ΤΗΣ ΑΠΑΡΝΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

Η ΓΙΟΓΚΑ ΤΗΣ ΑΠΑΡΝΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

Μπαγκαβαντ Γκίτα Πέμπτη Συνομιλία

Μετάφραση Σρι Σουάμι Σιβανάντα Σαρασουάτι από το Ρίσικες

Ο Άρτζουνα είπε:

1.  Την απάρνηση των πράξεων, ω Κρίσνα, εξυμνείς, καθώς και την Κάρμα Γιόγκα πάλι. Πές μου τελικά ποιο από τα δύο είναι το καλύτερο.

Ο Σρί Κρίσνα είπε:

2. Η απάρνηση και η Γιόγκα της πράξης και οι δύο οδηγούν στην ανώτερη ευδαιμονία, αλλά από τις δύο, η Γιόγκα της πράξης είναι ανώτερη από την απάρνηση της πράξης.

3. Αυτός που ούτε μισεί ούτε επιθυμεί θα πρέπει να θεωρείται αιώνιος Σαννυάσιν, γιατί αυτός, ω Χεροδύναμε Άρτζουνα, ελεύθερος από τα ζεύγη των αντιθέτων, εύκολα ελευθερώνεται από τα δεσμά.

4. Τα παιδιά, κι όχι οι σοφοί, μιλούν για τη Γνώση και τη Γιόγκα της πράξης ή εκτέλεση της πράξης σαν να είναι ξεχωριστά και διαφορετικά πράγματα. Εκείνος που αληθινά είναι εδραιωμένος στο Ένα αποκτά τους καρπούς και των δύο.

5. Στην κατάσταση εκείνη που φτάνουν οι Σανκυας ή οι Γκυάνις, σε αυτή φτάνουν και οι Κάρμα Γιόγκις. Αυτός που βλέπει ότι η Γνώση και η εκτέλεση της πράξης είναι ένα, αυτός βλέπει.

6. Την απάρνηση όμως, ω Χεροδύναμε Άρτζουνα, είναι δύσκολο να την φτάσεις χωρίς Γιόγκα. Ο σοφός που έχει εναρμονιστεί με τον Γιόγκα γρήγορα πάει στον Μπράχμαν.

7. Αυτός που είναι αφοσιωμένος στο μονοπάτι της πράξης, του οποίου ο νούς είναι αρκετά αγνός, που έχει κατακτήσει τον εαυτό, που έχει υποτάξει τις αισθήσεις του και αντιλαμβάνεται τον Εαυτό του σαν τον Εαυτό όλων των όντων, αν και δρά, δεν μολύνεται.

8. <Εχώ δεν κάνω απολύτως τίποτα>, σκέφτεται αυτός που βρίσκεται σε αρμονία, που γνωρίζει την Αλήθεια. Ενώ βλέπει, ακούει, αγγίζει, μυρίζει, τρώει, βαδίζει, κοιμάται, αναπνέει,

9. Μιλάει, χαλαρώνει, πιάνει, ανοιγοκλείνει τα μάτια, πεπεισμένος ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο <οι αισθήσεις που κινούνται ανάμεσα στα αντικείμενα των αισθήσεων>.

10. Αυτός που ενεργεί, προσφέροντας τις πράξεις στον Μπράχμαν, κι εγκαταλείπει την προσκόλληση, δεν μολύνεται από αμαρτίες, όπως ένα φύλλο λωτού δεν μολύνεται από το νερό.

11. Οι Γιόγκις, έχοντας εγκαταλείψει την προσκόλληση, εκτελούν πράξεις μόνο με το σώμα, το νού, τη διάνοια, ακόμη και με τις αισθήσεις, για τον εξαγνισμό του Εαυτού.

12. Ο ενωμένος (ισορροποιμένος ή εναρμονισμένος) έχοντας εγκαταλείψει τους καρπούς της πράξης, φτάνει στην αιώνια ειρήνη.
Ο μη-ενωμένος (ασταθής ή ανισόρροπος) παρακινούμενος από τις επιθυμίες, προσκολλημένος στους καρπούς, είναι δεμένος.

13. Απαρνούμενος νοητικά όλες τις πράξεις και έχοντας αυτοέλεγχο, ο ενσαρκωμένος αναπαύεται ευτυχισμένα στην πόλη με τις εννέα πύλες, χωρίς ούτε να ενεργεί ο ίδιος, ούτε να κάνει άλλους (σώμα και αισθήσεις) να ενεργούν.

14. Ούτε μεσολαβεί ούτε δρά ο Κύριος στον κόσμο, ούτε ενδιαφέρεται για τους καρπούς των πράξεων. Αλλά είναι η φύση εκείνη που δρά.

15. Ο Κύριος δεν παίρνει ούτε τα ελαττώματα ούτε τις αρετές κανενός. Η γνώση είναι τυλιγμένη με άγνοια, κι έτσι πλανιούνται οι άνθρωποι.

16. Σε εκείνους όμως στους οποίους η άγνοια καταστρέφεται από τη γνώση του Εαυτού, σε αυτούς η γνώση, σαν τον ήλιο, φωτίζει στον Υπέρτατο (Μπράχμαν).

17. Με τη διάνοια τους απορροφημένη σε Εκείνο, με τον Εαυτό τους να είναι Εκείνο, με Εκείνο σαν υπέρτατο σκοπό τους, πηγαίνουν εκεί που δεν υπάρχει γυρισμός, γιατί τα αμαρτήματα τους σκορπίστηκαν από τη Γνώση.

18. Οι σοφοί βλέπουν με ίδιο μάτι ένα Βραχμάνο προικισμένο με μάθηση και ταπεινότητα, μια αγελάδα, έναν ελέφαντα, ακόμη κι ένα σκύλο και έναν απόκληρο.

19. Ακόμη κι εδώ (σε αυτό τον κόσμο) η γεννηση νικήθηκε από εκείνους που ο νούς τους ήταν πάντα γαλήνιος. Ο Μπράχμαν πραγματικά είναι άψογος και ίσος. Γι αυτό κι εκείνοι είναι εδραιωμένοι στον Μπράχμαν.

20. Κατοικώντας στον Μπράχμαν, με σταθερή διάνοια και χωρίς αυταπάτες, αυτός που γνωρίζει τον Μπράχμαν ούτε αγαλλιάζει όταν αποκτά αυτό που είναι ευχάριστο ούτε θρυνεί όταν δέχεται αυτό που είναι δυσάρεστο.

21. Χωρίς να προσκολλάται σε εξωτερικές επαφές βρίσκει την ευτυχία στον Εαυτό. Με τον Εαυτό βυθισμένο στο διαλογισμό του Μπράχμαν αποκτά την αιώνια ευτυχία.

22. Οι απολαύσεις που γεννιούνται από τις επαφές γεννούν μόνο πόνο, γιατί έχουν μια αρχή και ένα τέλος, ω Άρτζουνα, κι ο σοφός άνθρωπος δεν βρίσκει χαρά σ’αυτές.

23. Αυτός που είναι ικανός, ενώ βρίσκεται ακόμη εδώ (στον κόσμο αυτό), πριν από το σώμα λυτρωθεί, να αντέχει τις ορμές που γεννάει η επιθυμία κι ο θυμός, είναι ένας Γιόγκι, ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.

24. Αυτός που είναι ευτυχισμένος μέσα του, που αγαλλιάζει μέσα του, που είναι φωτισμένος μέσα του, αυτός ο Γιόγκι επιτυγχάνει απόλυτη ελευθερία ή Μόκσα, και γίνεται Μπράχμαν ο ίδιος.

25. Την απόλυτη ελευθερία ή Μόκσα αποκτούν οι σοφοί Ρίσις, που οι αμαρτίες τους έχουν καταστραφεί, που οι αμφιβολίες τους (αντίληψη των δυαδικοτήτων ή εμπειρία των ζευγών των αντιθέτων) έχουν διαλυθεί, που έχουν αυτοέλεγχο, κι η χαρά τους είναι στην ευημερία όλων των όντων.

26. Απόλυτη ελευθερία (ή Μπραχμική ευδαιμονία)

   Ὁ Ἑρμῆς ἐφευρίσκει το Κηρύκειον, την Επιστήμη του Αιώνιου, του Σανσκριτικού Γιόγκα

υπάρχει από κάθε πλευρά για τους αυτό-πειθαρχημένους εκείνους ασκητές που ελεύθεροι από επιθυμία και θυμό, που έχουν έλεγχο πάνω στις σκέψεις τους και έχουν γνωρίσει τον Εαυτό.

27. Αποκλείοντας (όλες) τις εξωτερικές επαφές και προσηλώνοντας το βλέμμα ανάμεσα στα φρύδια, κάνοντας ίση την εκπνοή με την εισπνοή που κινούνται μέσα στα ρουθούνια,

28. Με τις αισθήσεις, τον νού και τη διάνοια (πάντα) κάτω από έλεγχο, έχοντας σαν υπέρτατο σκοπό του την απελευθέρωση, ελεύθερος από επιθυμία, φόβο και θυμό, ο σοφός είναι αληθινά ελεύθερος για πάντα.

29. Αυτός γνωρίζει ότι είμαι Εκείνος που απολαμβάνει τις θυσίες και τις στερήσεις, ο μεγάλος Κύριος όλων των κόσμων και ο φίλος όλων των όντων, αποκτά την ειρήνη.

Έτσι στις Ουπανισάδες της δοξασμένης Μπαγκαβάντ Γκίτα, της επιστήμης του Αιώνιου, το ιερό κείμενο της Γιόγκα, ο διάλογος μεταξύ του Σρί Κρίσνα και του Άρτζουνα, τελειώνει την Πέμπτη συνομιλία που έχει τίτλο:

Η ΓΙΟΓΚΑ ΤΗΣ ΑΠΑΡΝΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ


more: http://delfeios.blogspot.gr/2011/12/bhagavad-gita.html